Το Δημοτικό σχολείο στο Krakal 1997-2023

 

Το Δημοτικό σχολείο στο Krakal

 

Το καλοκαίρι του 1994 επισκέφθηκε τη χώρα του Πακιστάν ο Αθανάσιος Λερούνης για να περπατήσει στα βουνά των βόρειων περιοχών (Ιμαλάϊα, Καρακορούμ, Ινδικό Καύκασο) και να γνωρίσει τις φυλές που κατοικούν σ’ αυτά. Στα τουριστικά φυλλάδια του Πακιστανικού Οργανισμού Τουρισμού γίνεται ιδιαίτερη μνεία σ’ αυτές και ιδιαίτερα στην φυλή των Kalash που αναφέρουν για τα μέλη της ότι είναι απόγονοι των στρατιωτών του μεγάλου Αλεξάνδρου.

Στα μουσεία των μεγάλων πόλεων του Πακιστάν μπορεί κάποιος να ανακαλύψει και να γνωρίσει μια Ελλάδα εντελώς άγνωστη σε πολλούς αφού στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας μας δεν περιλαμβάνεται ούτε μια σελίδα για τους 8 αιώνες ελληνικού πολιτισμού, μετά την παρουσία του Μ. Αλεξάνδρου, που μεγαλούργησε στις χώρες της κεντρικής Ασίας  ( στην περιοχή που σήμερα καταλαμβάνουν τα κράτη από την Κασπία ως και την Ινδία μέχρι και τον Γάγγη ποταμό).

Τι απέγιναν οι Έλληνες των βασιλείων της Βακτρίας και της Ινδίας; Που βρίσκονται οι απόγονοι των τεχνιτών που σμίλεψαν τα γλυπτά της Ελληνοβουδιστικής τέχνης της Gandara;

Οι φυλές των βορείων περιοχών του Πακιστάν τον υποδέχτηκαν σαν συγγενή τους και τον ξενάγησαν στα ιερά τους μέρη.

Όταν τους ρώτησε τι θα ήθελαν από τους σημερινούς Έλληνες, του απάντησαν « …. αν είναι δυνατόν και εύκολο, ένα σχολείο για τα παιδιά μας για να μην πηγαίνουν αλλού και έτσι να αλλοιώνεται η φυλετική και θρησκευτική τους συνείδηση.

Ο Α. Λερούνης ως εκπαιδευτικός μετέφερε το αίτημα στους συναδέλφους του και στους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών σωματείων των εκπαιδευτικών. Από τον Σεπτέμβριο του 1994 υπό την αιγίδα της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ άρχισε μια προσπάθεια συγκέντρωσης των χρημάτων. Όλη η εκπαιδευτική κοινότητα θα συμπαρασταθεί.

Το καλοκαίρι του 1995 με μια 20μελή ομάδα εκπαιδευτικών μεταφέρουν τα πρώτα 6.500.000 δραχμές και χτίζονται οι δύο πρώτες αίθουσες του σχολείου των Kalash. Η συγκέντρωση των χρημάτων συνεχίστηκε και το σχολικό έτος 1995-1996. Συμπαραστάτες στάθηκαν οι Δήμοι Ιαλυσού Ρόδου, Χολαργού, Κηφισίας, Κομοτινής και Δροσιάς. Επίσης σύλλογοι όπως ο Δικηγορικός Βόλου και Ελλήνων Σκηνοθετών, σωματεία εργαζομένων και απλοί πολίτες βοήθησαν στην προσπάθεια αυτή. Το καλοκαίρι του 1996 συγκεντρώνονται 9.300.000 δραχμές και χτίζονται και άλλες αίθουσες.

Στα τέλη του Σεπτέμβρη του 1996 στον Ινδικό Καύκασο, σε υψόμετρο 2.200 μέτρων στο χωριό Krakal των Kalash, η Ελλάδα δηλώνει παρούσα στην Κεντρική Ασία με μια προσφορά. Ένα σχολείο πέντε αιθουσών για τα παιδιά αυτών που διατήρησαν για αιώνες μία παράδοση που τιμάει την χώρα μας.

Η προσπάθεια συνεχίστηκε και την επόμενη χρονιά με την κατασκευή κουζίνας, τεσσάρων τουαλετών και των θρανίων του σχολείου.

Το δημοτικό σχολείο του Krakal στην κοιλάδα Bomburet είναι σήμερα μετά 26 χρόνια ένα κυβερνητικό σχολείο αλλά το αποτύπωμα των Eλλήνων με τις ελληνικές επιγραφές είναι εκεί για να θυμίζει την προσφορά των Ελλήνων.

Οι Kalash πάντα περιμένουν τους baya (αδέλφια) Έλληνες να τους επισκεφθούν.